![]() |
درخت، موهبتی است که خداوند آن را برای آسایش و آرامش بشر آفریده و فایده های فراوانی دارد چراکه بسیاری از نیازهای انسان را برآورده می کند. دیدن مناظر زیبای درختان در طبیعت، دل و جان انسان را صیقل داده و آرامش خاصی بر قلب او حاکم می کند. درخت، از آفریده های زیبای خداوندی و یکی از مظاهر عظمت و قدرت پروردگار است که وجودش گواهی بر یگانگی خالق هستی است.
درختان، از پربارترین و زیباترین نعمت های الهی هستند و با توجه به آثار فراوانی که برای زندگی بشر و سایر موجودات زنده دارند، از منابع طبیعی و جزء ثروت های ملی هر کشوری هم به شمار می آیند. در نتیجه، حفاظت و نگهداری از آن ها، وظیفه ای ملّی و همگانی است. افزون بر آن، پاسداری و توسعه این نعمت الهی، شکر و سپاس از خالق یکتاست. در آموزه های حیات بخش ادیان آسمانی، به ویژه دین مبین اسلام، فراوان به این امر توصیه شده است.
درختکاری سنت حسنه ای است که باید آن را احیا کرد. احادیث زیادی درباره درختکاری آمده است. از رسول الله (ص) نقل شده است که ایشان فرموده اند: هر مسلمانی که درختی بکارد یا کشاورزی کند در برابر هر مقدار از آن که انسان - پرنده یا حیوانی بخورد خداوند پاداش صدقه به وی خواهد داد.
روایت دیگری از رسول الله (ص) وجود دارد که ایشان فرموده اند: اگر عمر جهان پایان یابد و قیامت فرارسد و یکی از شما نهالی در دست داشته باشد چنان چه به قدر کاشتن آن فرصت داشته باشد باید فرصت را از دست ندهد و آن را بکارد.
اهمیت و نقش جنگلها و درخت در زندگی انسان
جنگل و درخت در شریعت اسلام از جایگاهی ویژه برخوردارند و در دهها آیه و روایت، مورد بحث قرار گرفتهاند.
قرآن کریم، از درختان و گیاهان، گاهی به عنوان «متاع» زندگی انسان یاد میکند1 و گاهی نیز آنها را «معیشت»،2 یعنی وسیله برآوردن نیازهای انسان میشمارد و برایشان کرامت و شأن ویژهای قائل است.3
در سوره «عبس» میفرماید: «فَلْیَنْظُرِ الاِنْسانُ إلی طَعامِهِ أنّا صَبَبنا الْماءَ صَبّاً ثمَّ شَقَقْنا الْأرضَ شَقّاً فَأَنبَتنا فِیهَا حَبّاً وَ عِنَباً وَ قَضْباً وَ زَیتُوناً وَ نَخلاً وَ حَدائِقَ غُلباً وَ فاکِهَةً وَ أبّاً مَتاعاً لَّکُم وَ لِأنعامِکُم»؛4 باری، آدمی باید به خوراک خویش بنگرد. ما آب را به فراوانی فرو ریختهایم. سپس زمین را به درستی شکافتهایم، و در آن دانهای رویاندهایم، و انگور و سبزی، و زیتون و درخت خرمایی، و باغهای پردرختی، و میوه و علفی؛ برای بهره وری شما و ستوران شما.
از این آیات شریفه، نکات فراوانی قابل استفاده است، و ما تنها مطالبی را که بیانگر جایگاه ویژه درخت در زندگی انسان است، ذکر میکنیم:
1ـ آیه «فَلْیَنْظُرِ الاِنْسانُ إلی طَعامِهِ» به ضمیمه آیات بعد، دلالت بر این دارد که گیاهان، مراتع، درختان و جنگلها از مهمترین منابع تأمین غذای انسان و از نعمتهای بزرگ خدادادی است؛ بنابراین باید قدر آنها را دانست و در حفظ، توسعه و بالندگی آنها کوشید.
2ـ آیه «أنّا صَبَبْنا الماءَ صَبّاً...» بیانگر این است که بر اجزا و عناصر پیکره شکوهمند طبیعت، نظمی ویژه حاکم است؛ چنان که به هماهنگی و ارتباط منظم آب، زمین، گیاه... اشاره شده است. آیه شریفه میفرماید: بنگرید: «باید باران از آسمان فرو ریزد. بذرها زمین را بشکافند و از دل خاک بیرون آیند. گیاهان روییده شوند. درختان به ثمر بنشینند. جنگلها و مراتع پدید آیند، تا حیوانات نیز از آن بخورند و در نتیجه، فعالیتهای هماهنگ و شگفت آور این عناصر طبیعی، غذای بشر فراهم آید.»
3ـ ثمره نخست آمیزش آب و خاک، رویش غلاتی همچون گندم و جو است که بخش اعظم تغذیه انسان و سایر جانداران را تأمین میکنند. در این آیات شریفه و دیگر آیات قرآن کریم نیز به این نوع از گیاهان، تصریح شده است.5
4ـ گر چه تمام گیاهان و میوهها برای انسان سودمندند، ولی برخی از آنها در زندگی وی نقش مهمتر و مستقیمتری دارند؛ چنان که در آیات مورد بحث آمده است: «عنباً و قضباً و زیتوناً و نخلاً»؛ انگور، انواع سبزیها، زیتون و درخت خرما، در زمره این نوع از میوهها قرار گرفتهاند.
بنابراین، از دیدگاه قرآن کریم، درختان و گیاهان، نعمت الهی بوده و در زندگی انسان و سایر جانداران نقش ارزشمند و حیاتی دارند و در منابع روایی اسلام نیز روایات فراوانی از حضرات معصومین (علیهم السلام) در این باره وارد شده است،6 که در مباحث آینده به بخشهایی از آن اشاره خواهد شد.
به طور کلی، جنگلها و درختان نقش تعیین کنندهای در زندگی انسان و سایر موجودات زنده دارند. در ذیل به مهمترین فواید و آثار آنها به اختصار اشاره میکنیم:
1ـ خداوند حکیم، عمل تنفس را در گیاهان و درختان به گونهای تنظیم فرمود، که دی اکسید کربن موجود در هوا را میگیرند و اکسیژن، حیاتیترین نیاز زندگی بشر و سایر موجودات زنده است و بدون آن ادامه حیات برای موجودات زنده میسر نیست. بنابراین، هر مقدار بر گستره جنگلها و درختان و فضای سبز افزوده شود، مبارزه با آلودگی هوا (گازهای سمی و کشنده) عینیتر خواهد شد.
2ـ مکانهای پوشیده از جنگل و درخت و فضای سبز، بهترین مکان برای تفریح و تفرج و گذراندن اوقات فراعت هستند. وجود فضای سبز و درختان و جنگلها میتواند محیط زیست را در چشم اندازها، فرحناک جلوه دهد و موجب افزایش عمر انسان شود؛ چنان که در روایتی از امام علی (علیه السلام) آمده است که فرمود: «مما یزید فی العمر، ترک الاذی... و ان یحترز عن قطع الاشجار الرطبة»؛7 از جمله عوامل افزایش عمر (طول عمر)، عبارت است از: پرهیز از مردم آزاری و قطع نابود ساختن درختان سرسبز. و نیز در روایتی از امام کاظم (علیه السلام) آمده است که فرمود: «ثلاثة یجلون البصر: النظر الی الخضرة و النظر الی الماء الجاری و النظر الی وجه الحسن»8 سه چیز، چشم آدمی را جلا میبخشد: نگاه کردن به سبزه و سبزه زار (مزارع، جنگلها و درختان سرسبز)، نظر کردن به آب جاری و نظر کردن به چهره نیکو.
3ـ از منافع ارزشمند پوشش گیاهی و جنگلها و درختان، «حفظ خاک» است. جنگلها و درختان از بروز سیلاب جلوگیری میکنند؛ زیرا با ریزش باران بر روی برگها و شاخههای درختان، از سرعت آن کاسته میشود و خاک جنگل هم پوشیده از شاخ و برگ گیاهان و درختان پوسیده است که آب را به خوبی جذب کرده و جویبارهایی با آب زلال به وجود میآورد، و افزون بر این، ریشه گیاهان و درختان از فرسایش خاک در برابر باد و باران محافظت میکند. البته این امر در مناطق کویری، بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا اگر پوشش گیاهی و درختان در این مناطق از بین برود، و یا پراکنده و نابرابر باشد، بادهای تند، طوفانهای عظیم، شن را در گستره صحراها ایجاد میکنند. رستنیهای درختی و گیاهی، با ریش و شاخ و برگهای خود از فرسایش بادی خاک جلوگیری کرده و موجب تثبیت شنهای روان میشوند.
4ـ جنگلها و درختان در صنایع بزرگ چوبی و ساختمان سازی و تهیه لوازم منزل و پوشاک و برخی از فراوردههای جنگلی، مانند کائوچو، تأمین ماده خام کاغذ، و جهت تهیه دارو و مصارف پزشکی، مورد استفاده قرار میگیرند که برای اشتغال زایی نیز بسیار سودمندند.
5ـ جنگلها، میوه و ریشه درختان و قارچها، غذای عده زیادی انسانها و برخی از موجودات زنده را تشکیل میدهند.
ناگفته نماند موارد یاد شده، نمونه هایی از آثار ارزشمند جنگلها و درختان است که بررسی هر یک از این آثار حیاتی، پژوهشی در خور و مستقل میطلبد.
واژه درخت در قرآن کریم
در این کتاب آسمانی در اغلب موارد از درخت با واژه «شَجَر» یاد شده است. «شَجَر» را واژه شناسان این گونه تعریف نمودهاند: «هر روئیدنی که تنه دارد»9 و آنچه تنه ندارد را «نجم، عشب و حشیش»10 مینامند.
ناگفته نماند که در قرآن کریم این لفظ به معنایِ «مشاجره و تنازع» نیز به کار رفته است؛ چنان که در سوره مبارکه نساء آیه 65 میفرماید: «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤمِنُونَ حَتّی یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَینَهُم ثُمَّ...» که این معنا نیز به معنای درخت نزدیک است و با آن مناسبت دارد؛ زیرا «منازعه را از آن جهت تشاجر (مشاجره) گویند، که سخن دو خصم یا خصوم مثل برگ و شاخه درخت به هم مختلط میشوند.»11
غیر از شجر، که اشکال گوناگون آن ـ مفرد و جمع و... ـ مجموعاً 27 مرتبه در آیاتِ قرآن به کار رفته است، کلمات و عبارات دیگری نیز درباره «درخت» به کار رفته که هر یک بیان کننده یکی از صفات و ویژگیهای آن میباشند.
اصولاً درختان، هر یک به تنهایی آیتی هستند که قدرت و توانایی خداوند را در منظر چشم هر بینندهای به نمایش میگذارند و هر بخش از این آفرینش عجیب و زیبای خداوند، دفتری عظیم از معرفت خداوند بزرگ میباشد. سعدی شیرین سخن میگوید:
برگِ درختانِ سبز در نظر هوشیار هرورقش دفتری است معرفت کردگار |
آری، در امر رویش و رشد و نمو درختان، کار ما آدمیان «تنها بذرافشانی و آبیاری است؛ اما کسی که حیات را در دل این بذر آفریده و به نور آفتاب و قطرات حیات بخش باران و ذرات خاک فرمان میدهد که این دانه را برویانید، تنها خداست.»12
از همین روست که خداوند در سوره واقعه آیات 63 و 64 و 72، بار دیگر این حقیقت را مورد تأکید قرار داده و پاسخ این پرسش که «آفریننده واقعی چه کسی است؟» را از وجدانهای به خواب رفته منکران توحید طلب میکند:
«أَفَرَأَیتُم ما تَحْرُثُونَ ءَأَنتُم تَزرَعُونَهُ أَم نَحنُ الزّارِعُونَ... ءَأنتُم أَنشَأتُم شَجَرَتَهَا أَم نَحنُ الْمُنشِؤُونَ»؛ آیا آنچه را میکارید، دیدهاید؟ آیا شما آن را میرویانید یا رویاننده ماییم؟... آیا درخت آن را شما آفریدهاید یا آفریننده ماییم؟
در دو آیه اول، سخن از زراعت و کشت و کار است، ولی از آن جا که درخت و کاشت و نگهداری آن نیز خود جزیی از زراعت به شمار میآید، میتوان گفت «درختکاری» نیز مورد شمول این آیات و در واقع مصداق روشن آنهاست.
فضیلت درختکاری و امر به آن در روایات
حضرات معصومین (علیهم السلام) همواره مسلمانان را به بازپروری و احیاء طبیعت، از جمله اراضی و جنگلها، تشویق و ترغیب میکردند؛ چنان که رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) میفرمود: «احی بلدک المیت»؛13 زمین مرده و بایر شهر خود را آباد کن.
پیشوایان معصوم (علیهمالسلام) در پارهای از روایات به صراحت به درختکاری و یا از فضیلت و ارزش آن سخن گفتهاند. به جهت فراوانی احادیث وارده در این باره، به ذکر برخی از آنها بسنده میکنیم:
در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است که شخصی از حضرت (علیه السلام) پرسید: برخی میگویند که کشاورزی مکروه است. آن حضرت (علیه السلام) در پاسخ فرمود: «أزرعوا و اغرسوا، فلا والله ما عمل الناس عملا أحل و لا أطیب منه، و الله لیزرعن الزرع، و لیغرسن الغرس النخل بعد خروج الدجال»؛14 درخت بکارید و کشاورزی کنید، که هیچ عملی از آن حلالتر و پاکیزهتر نیست. سوگند به خدا که هنگام ظهور حضرت ولی عصر (عج)، درختکاری و کشاورزی بسیار گسترده میشود.
علامه مجلسی از والد گرانقدرش، در توضیح این روایت نقل میکند که: مقصود از زمان خروج دجال در این روایت، هنگام ظهور حضرت ولی عصر (عج) است. 15 بدین سان طبق این روایت، آن گاه که حضرت امام زمان (عج) بر مسند رهبری بنشیند، کشاورزی و درختکاری رونق خاصی پیدا میکند. در این باره روایات زیادی از حضرات معصومین(علیهم السلام) وارد شده است که بر اساس آنها در زمان ظهور امام عصر (عج) کشاورزی و درختکاری در میان مردم رونق فراوانی مییابد و زمین در پرتو سرسبزی، فراوانی محصولات کشاورزی و جاری شدن نهرها زنده میگردد.16
همچنین آن حضرت در حدیث دیگری فرمود: «سئل النبی(صلی الله علیه وآله): أی المال خیر؟ قال: الزرع زرعه صاحبه و أصلحه و أدی حقه یوم حصاده... قال: فأی المال بعد الزرع خیر؟ قال: الراسیات فی الوحل و المطعمات فی المحل، نعم الشیء النخل من باعه فانما ثمنه بمنزله رماد علی رأس شاهق اشتدت به الریح فی یوم عاصف الا أن یخلف مکانها»؛17 از پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) سؤال شد: بهترین ثروت چیست؟ حضرت(صلی الله علیه وآله) فرمود: بهترین ثروت، کشاورزی است؛ اگر به طور صحیح و اصلاح شده انجام گیرد و زکات آن داده شود. در مرحله بعد، حضرت به دامداری اشاره فرمود و آن را پس از کشاورزی، بهترین کار دانست و در مرتبه سوم، فرمود: درختان استوار و بلند خرما که در گل میرویند و درختانی که در بیابانها خشک و تفتیده میوه میدهند. در پایان، دوباره ضمن اشاره به درخت خرما، از فروختن آن به شدت نهی فرمود.
و نیز در روایتی از پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) آمده است که فرمود: «خیر المال سکه مابوره و مهره مأموره»؛18 بهترین مال دستههای طولانی، شکیل و منظم خرما و درختان میوه دار است. از این سخن پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله)، در مییابیم که درختکاری از شغلهای بسیار ارزنده و سودمند برای انسان است و خرما به عنوان نمونهای از درختان، در روایت مطرح شده است و درخت خرما در این جا خصوصیتی ندارد؛ چنان که تأمل در تعبیرهای به کار رفته در این حدیث شریف، گواه روشنی بر این مدعاست.
در حدیث دیگری پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمودند: «ما من یغرس غرسا او یزرع زرعا، فیأکل منه انسان، او طیر او بهیمة الا کانت له به صدقه»؛19 هر مسلمانی که درختی بکارد، یا زراعتی کند، که از آن پرندگان و انسانها و یا حیوانی بخورند، چنین کاری برای او صدقه محسوب میشود.
هر مسلمانی که درختی بکارد یا کشاورزی کند، در برابر هر مقدار از آن که انسان، پرنده و یا حیوانی بخورد، خداوند پاداش صدقه به وی خواهد داد.
همچنین در «کنز العمال» از آن حضرت روایت شده است که فرمود: «من نصب شجره و صبر علی حفظها و القیام علیها حتی تثمر، کان له فی کل شیء یصاب من ثمره صدقة عندالله»20؛ هر کس درختی بکارد و از آن حفاظت کند تا ثمر دهد، خداوند به اندازه ثمره آن، به وی پاداش خواهد داد.
در آموزههای اسلامی به آبادانی و حفظ زمین بسیار توصیه شده است، تا جایی که داشتن بهترین یادگار و صدقه جاریه در پرتو پرداختن به آبادانی زمین است؛ چنان که پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: «رجل غرس نخلا او حفر بئر او اجری نهرا»؛21 کسی که (درختی) را بکارد، چاهی حفر کند و آبی را جاری سازد (دارای یادگار و صدقه جاریه است.)
بر اساس روایت دیگری از پیامبر (صلی الله علیه وآله) وارد شده است که فرمود: «... من بنی بنیانا بغیر ظلم و لا اعتداء او غرس غرساً بغیر ظلم و لا اعتداء کان له اجرا جاریا ما ینتفع به احد من خلق الرحمن»؛22 ... کسی که درختی بکارد، تا زمانی که یکی از مخلوقات خدا از آن بهره میبرد، خداوند به او پاداش میدهد (یعنی صدقه جاریه).
شایان توجه است که برخی از روایات یاد شده، درختان بی میوه و جنگلی را نیز شامل میشود، بلکه هر گونه بهرهوری از درختان در این روایات میگنجد. چنان که پاداشی که خداوند بر اساس روایت اخیر به «درختکار» عطا میکند، در برابر هر گونه بهرهای است که مخلوق الهی از آن ببرد، چه از میوهاش باشد، چه از سایه دلپذیر آن و چه از منظره چشم نواز و یا از هوای لطیف و فرح بخشی که از آن به طبیعت ارزانی میشود و یا از شاخ و برگ و چوب آن.
مرحوم نوری در مستدرک الوسائل روایتی را از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) نقل نموده است که تأکید بر «درختکاری» را شدت بخشیده و با لحنی خاص به آن اهتمام میورزد: «ان قامت الساعة و فی ید احدکم فسیله، فإن استطاع ان لا یقوم الساعة، حتی یغرسها فلیغرسها»؛23 اگر عمر جهان پایان یابد و قیامت فرا رسد و یکی از شما نهالی در دست داشته باشد، چنانچه به قدر کاشتن آن فرصت باشد، باید فرصت را از دست ندهد و آن را بکارد.
در روایت دیگری از رئیس مذهب جعفری وارد شده است که فرمود: «و خلق له الشجر فکلف غرسها و سقیها و القیام علیها»؛24 خداوند درخت را برای انسان آفرید، از این رو، او باید درخت بکارد، آن را آبیاری کند و در حفظ آن بکوشد.
پی نوشتها:
1ـ عبس/ 2 و 3.
2ـ حجر/ 20.
3ـ لقمان/ 10.
4ـ عبس/ 32 ـ 24.
5ـ انعام/ 99.
6ـ علی المتقی الهندی، کنزالعمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج 12، ص 341.
7ـ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 76، ص 319؛ آداب المتعلمین، ص 332.
8ـ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 3، ص 589.
9ـ سید علی اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج 4، ص 7.
10ـ همان.
11ـ همان.
12ـ مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج 15، ص 514.
13ـ علامه مجلسی، همان، ج 18، ص 308.
14ـ شیخ کلینی، فروع الکافی، ج 5، ص 260؛ شیخ حر عاملی، پیشین، ج 13، ص 193، ح 1؛ علامه محمد باقر مجلسی در شرح حدیث مینویسد: قال الوالد العلامه: ای عند ظهور القائم (عج).
15ـ علامه محمد باقر مجلسی، مرآت العقول، ج 19، ص 332.
16ـ ر.ک: 59 نکته درباره امام زمان (عج)، نکته 57، ص 188.
17ـ شیخ کلینی، همان، ص 260 و 261؛ شیخ حر عاملی، همان، ص 192.
18ـ علامه مجلسی، همان، ج 103، ص 65، ح 9.
19ـ حسن نوری طبرسی، مستدرک الوسائل، ج 13، ص 460، ح 15892؛ صحیح بخاری، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1358، ج 3، ص 135.
20ـ علی المتقی هندی، همان، ج 12، ص 341.
21ـ ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج 2، ص 110.
22ـ حسین نوری طبرسی، همان، ج 13، ص 460، ح 15895.
23ـ همان، ح 15894.
24ـ علامه مجلسی، همان، ج3، ص 86.
منبع : سايت حوزه
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: معارف قرآن، ،
:: برچسبها: درختکاری , ارزش درختکاری , هفته درختکاری,

